Ik droomde, dat ik langzaam leefde… langzamer dan de oudste steen.
Het was verschrikkelijk: om mij heen schoot alles op, schokte of beefde, wat stil lijkt. (M.Vasalis)

Gisteren op pad geweest op zoek naar inspiratie, en deze gevonden in de dynamiek van de stad. Daarbij was het uitgangspunt van deze serie de vraag: Hoe vang je de tijd, als deze lijkt te vliegen? Is een momentopname wel genoeg om al die indrukken vast te leggen?

Afgelopen fotoseries architectuur ging het mij om het inzoomen op het ritme van de architectuur en het effect van toevallige reflecties. Nu ben ik vooral op zoek gegaan naar de dynamiek, de beweging, stromingen van mensen en hun transportmiddelen. Hoe zou de wereld eruit zien als ik die dromer was die door Vasalis in haar gedicht werd beschreven? Als de tijd voor mij anders was dan voor de rest van de wereld..?

Met mijn Nikon op statief, de donkerste ND-filter die ik kon vinden (ND1000) en verschillende lange sluitertijden gekeken naar die bewegende stad om me heen. Onder een selectie van foto’s.